UNIQUE MUSALLA SARMARTIAN COAT

Płaszcz z sadżadży z kolekcji odzieży patriotycznej.
W tej kolekcji poszukiwałem inspiracji, która stanowiłaby alternatywę wobec tendencji płynących z Europy Zachodniej, dlatego sięgnąłem po mit i estetykę sarmatyzmu, szczególnie popularną w okresie baroku.
Konstrukcję ubrań stworzyłem w oparciu o XVII-wieczne metody krawieckie używane przy konstruowaniu stroju tureckiego, który naśladowali sarmaci. W XVII wieki nie wykreślano podkroju pachy, a formy budowano z prostych linii.
Informacje na temat sposobów krojenia ubiorów zaczerpnąłem z tekstu Przemysława Mrozowskiego: „Ubiór jako wyraz świadomości narodowej szlachty polskiej w XVI-XVIII wieku. Pisze on: „Ciekawostką jest, że krawiec musiał kroić tak, aby wszystkie ścinki wykorzystać (…) Sam krój nie był skomplikowany, ubiór posiadał półkoliste wycięcie wokół szyi, z przodu był otwarty, z połą prawą zachodzącą na lewą.” Sylwetki w mojej kolekcji komponowane były według tych samych zasad. Nie zostawiłem też żadnych ścinków.
Forma płaszcza nawiązuje do formy kontusza. W XVIII w. do tej formy ubioru wprowadzono charakterystyczne rękawy z tzw. wylotami, czyli otwartymi szwami wewnetrznymi. Taki kroje rekawow pozwala na odrzucenie ich za plecy.
Mój płaszcz jest dwustronny - nie ma jedynej wlasciwej strony, a w zasadzie to dwa płaszcze zszyte ze sobą.
Płaszcz uszyłem ze (znalezionych w lumpie) modlitewnych dywanów, ponieważ w okresie baroku zdarzało się, że sporządzano chrześcijańskie szaty liturgiczne z tkanin tureckich.
„Zapisy w siedemnastowiecznych inwentarzach świadczą o tym, że w Polsce używano niekiedy także oryginalnych ubiorów tureckich. Musiały one nie odbiegać zbytnio wyglądem od strojów polskich, skoro stanowiły one często część zwykłej garderoby zarówno szlachcica jak i mieszczanina...”
Czas realizacji i wysyłki ustalany indywidualnie.