O marce / artyście: Tomasz Armada
Jesteśmy pracownią z Łodzi, która traktuje modę jak medium do opowiadania historii. W ARMADA Studio Tomasz Armada – projektant, artysta wizualny i kostiumograf – pracuje na „życiorysie” tkanin: łączy upcycling, ręczne farbowania i rzeźbiarskie konstrukcje z krytycznym spojrzeniem na współczesność. To, co inni uznają za resztki, my zamieniamy w obiekty, które mają pamięć i temperaturę – ubrania, instalacje i kostiumy, powstające lokalnie z odzyskanych materiałów. Ten sposób myślenia stoi też za „Armagedonem”, kolekcją czytającą naszą teraźniejszość przez filtry średniowiecza, technofeudalizmu i nadprodukcji.

Działamy na styku mody, sztuki i teatru. Prezentowaliśmy projekty w ramach platform i wydarzeń łączących kulturę, design i technologię, takich jak Porsche SCOPES na wystawach muzealnych – od „Równorodności” w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie po „Nową Kolekcję” Domu Mody Limanka w Muzeum Sztuki w Łodzi. Niezmiennie interesuje nas, jak materia „mówi” – jak przenosi znaczenia z jednej roli do drugiej, ze scenografii do garderoby, z magazynu stocków do żywego archiwum na ciele.

Międzynarodowe media dostrzegły w tym języku coś własnego. Amerykański „Vogue” umieścił Tomasza w globalnym portfolio 27 niezależnych projektantów „do poznania teraz”, doceniając radykalne podejście do upcyclingu i pracę z materiałami z drugiego obiegu. To nie jest moda „o trendach”, tylko o relacji z rzeczywistością – o tym, co nosimy i co to mówi o nas.

Szyjemy na miarę — dosłownie i w przenośni. Jeśli masz wizję,„uśpione” zasoby (deadstock, archiwa, nadwyżki po produkcji), bierzemy materiał z historią i zamieniamy go w rzeczy, które uruchamiają wyobraźnię i realną wartość: pojedyncze obiekty, krótkie kapsuły, uniformy……. a także formaty pokazów, wystaw i performansów. budujemy formę, opowieść i doświadczenie, które można nosić, pokazywać i komunikować ,tak, by efekt był jednocześnie nośny w mediach i autentyczny w dotyku.

W tle wiemy, że dziś liczą się fakty, nie slogany. W Europie co roku powstaje ok. 6,9 mln ton odpadów tekstylnych — to koszt, ryzyko wizerunkowe i utracona wartość, którą można odzyskać projektowo. Dlatego nasze realizacje mają transparentny „życiorys” materiału, a historia jest poparta danymi, nie ogólnikową deklaracją. To pomaga uniknąć greenwashingu i zbudować komunikację, która przechodzi weryfikację konsumencką i prawną.

Przygotowujemy też projekty pod nadchodzące wymogi “ecodesign/Digital Product Passport (ESPR) oraz raportowanie “CSRD”: Jeśli chcesz przejść od narracji o cyrkularności do namacalnych rezultatów, projektujemy pilotaże re-work i zawracanie zasobów w duchu nowej odpowiedzialności producenta (EPR) i selektywnej zbiórki tekstyliów: redesign nadwyżek, upcycling wewnętrzny i ścieżki partnerskie, które ratują wartość. Wszystko to łączymy z rozpoznawalną estetyką ARMADA: rzeźbiarskie formy, draperie, kolaż, ślady pracy — rozwiązania, o których pisał Vogue podkreślając naszą praktykę pracy na odzyskanej materii i krytyczny komentarz do nadprodukcji. Jeśli chcesz, by Twoja idea wybrzmiała w realnym obiekcie, kapsule, pokazie czy wystawie — zacznijmy od rozmowy i od materiału, który już masz. Resztę zamienimy w formę, którą będzie widać, słychać i pamiętać na długo.
Kolekcja ARMAGEDON:
ARMAGEDON Tomasza Armady to kolekcja, która czyta współczesność przez pryzmat technofeudalizmu, nadprodukcji i teatralizacji życia — pokazywana m.in. przy okazji Kongresu Klimatycznego w Łodzi.

Powstaje z odzyskanych materiałów: deadstocków, archiwalnych tkanin i fragmentów wcześniejszych projektów, z celowo widocznymi łączeniami, ręcznymi barwieniami i „śladami pracy”, dzięki czemu każdy egzemplarz niesie własną biografię materiału.

Rzeźbiarskie formy — od patchworkowych sukien z prążkowanych wełen po sepulkralne „śmiertelnice” inspirowane dawnymi sukniami pogrzebowymi — tworzą język haute upcyclingu, w którym surowiec z przeszłości staje się nośnikiem nowej opowieści.

OPIS SYLWETEK
1. Rzeźbiarska suknia z resztek naturalnych tkanin (jedwab, wiskoza, bawełna) – wyselekcjonowanych z recyklingu, ręcznie farbowanych i upinanych na manekinie. Zero nowych włókien: całość z odzysku, z poszanowaniem jakości i faktury.
2. Garsonka (żakiet + spódnica) z żakardu znalezionego na Bałuckim Rynku. Materiał wykorzystany w 100% – układ form i fastrygowanie zaprojektowane tak, by nie powstał odpad. Zero-waste w praktyce.
3. Suknia na siatce (pozostałość po kostiumach teatralnych), pokryta barwionym przez nas lateksem dla efektu dramatycznej, „skamieniała” powierzchni. Do tego kaptur średniowiecznego typu liripipe (kaptur z długim ogonem) oraz bluza z wełnianych deadstocków; rękawiczka z ekoskóry – wszystko z odzysku
4. Bluza + spódniko-spodenki z miksu wełnianych i garniturowych martwych stocków. Bluza to kolaż ścinków z innych projektów – patchworkowa konstrukcja podkreśla kierunki prążków i faktur.
5. Look zbudowany wokół topu 500+ z dawnej scenografii. Ręcznie barwiona chusta również powstała z elementu scenografii. Spodnie ze wełny podarowanej marce – wykorzystaliśmy cały niewielki kupon; pasek z odnalezionym okuciem.
6. „Rycerska” srebrna bluza: front to odzyskany fragment archiwalnej scenografii teatralnej (materiał mógł mieć ok. 100 lat), reszta z lamé o różnych wykończeniach, zebranych z rozmaitych źródeł. Nakrycie głowy – z darowanych resztek. Spodenki – dawniej użyte w innym projekcie, teraz przeprojektowane pod kolekcję.
7. Garnitur z kontrafałdami (kontrami) w rękawach – panele można przepinać na przód/tył, tworząc draperie. Tkanina: wełna z łódzkich stocków; pas z szerokiej, recyklingowej gumy.
8. „Nietoperzyca”. Suknia z darowanego materiału wykorzystanego w 100% (zero ścinków). Dawniej element scenografii – teraz miękko modelowana, o rozpiętości i linii skrzydeł.
9. Look z wełnianych tkanin garniturowych (martwe stocki) i odpadów po większej serii. Wstawki z bawełny koszulowej – ręcznie farbowane, dodają rytmu i kontrastu.
10. Bluza + spodnie z hurtowni stocków (wełny i mieszanki). Priorytet: komfort, trwałość i modularność – surowe wykończenia oraz możliwość dalszej personalizacji.
11. Koszula zrekonstruowana z dwóch kurtek – kształt podszewki wymusił rzeźbiarską formę (np. część rękawa stała się szalem). Spodnie ręcznie farbowane.
12. „Śmiertelnica” – wariant „wyjęty z grobu”. Suknia inspirowana dawną suknią pogrzebową, z efektem zacieków/odbarwień jak po ziemi, metalach czy czasie rozkładu. (Wkrótce w bieli – patrz sylwetka 17.)
13. Konstrukcja z krynonliną, którą tworzą stare ubrania (gł. żakiety, lekkie bluzki) podarowane marce przez upadające firmy i studio. Warstwa zewnętrzna sukni z materiałów archiwalnych (nie z drugiego obiegu) – czyste krawiectwo rekonstrukcyjne.
14. Nasza suknia + krótki płaszcz/kurtka puchowa z Tyveku® – materiału z włókien polietylenu: lekki, oddychający, a zarazem odporny na rozdarcia i wilgoć; doskonały do eksperymentalnej odzieży. Całość ręcznie barwiona/malowana.
15. Sylwetka z żółtego żakardu (dawne ozdobne narzuty/kapy) – dar od rodziny/znajomych. Materiał ręcznie podmalowany i zestawiony z recyklingową tkaniną z upadającej szwalni.
16. Niebieska suknia z materiału z upadającej hurtowni. Rękawki z bawełny koszulowej z tego samego źródła; na szyi chusta-naszyjnik z tkaniny uratowanej ze szwalni.
17. Biała „Śmiertelnica” (reinterpretacja dawnej sukni grobowej) zestawiona z przedłużoną wersją naszej kultowej koszuli Porsche z materiałów deadstock – archiwalne tkaniny, których już się nie produkuje.
18. Suknia cekinowa z materiału ze szwalni w likwidacji; tył z dzianiny z tego samego źródła. Do kompletu rękawiczki ze srebrnej lamé.
19. Strukturalna sylwetka złożona z modułów-półksiężyców wyciętych ze sterty starych ubrań (spodnie, koszule, T-shirty). Setki zszytych elementów tworzą „przekrój geologiczny” – pracochłonną mapę materii.
20. Koszula zrekonstruowana na bazie modelu pierwotnie stworzonego do spektaklu; tu barwiona metodą ice-dye (łagodny spływ barwnika daje efekt szronu/marmuru). Zestawiona ze spódniczką z recyklingowych fragmentów.
21. Sylwetka z wełny z recyklingu, barwionej przez nas i wykorzystanej w 100%. Powstały gorset i spodnie; komplet domyka para rękawiczek, które po spięciu tworzą chustę.